1/3/09


Decía Aristóteles que el punto medio era la virtud.
Siempre he creído esta afirmación como una de las más útiles y aplicables a casi cualquier situación. Pero dentro de la racionalidad, ¿no es el punto medio algo negativo?
Cuando los instintos superaban la razón, todo parecía ser mucho más sencillo y sobretodo, todo parecía menos doloroso, o eso me dice mi intuición. Si la razón superara siempre todo instinto... Retiro lo dicho,
ya que en principio nuestra naturaleza impide que eso pase algún día.
¿Pero y qué hay de este punto en el que nos encontramos ahora?
Claro que varía dependiendo de culturas, países o clases sociales (sí, aún creo que existen aunque se empeñen en hacernos creer lo contrario).
Aún así voy a permitirme esta generalización, al menos dentro de mi situación actual. Los instintos nos superan muchas veces, pero luego nuestra razón hace que tal cosa nos duela. A la vez, no somos suficientemente racionales como para pensar más útilmente e ignorando el dolor lacerante.
¿A dónde nos llevará este sin fin de indefinición?
Bueno, sólo queda esperar y ver que nos depara el futuro...

4 comentarios:

  1. Una humilde opinión seguramente basada por mis imperfectos sentidos de la percepción.

    Instintos y razón. No están de por si en contra. Ni duele siempre que hacemos caso al instinto y desechamos a la razón.
    Si no, ¿que seria de los flechazos del corazón, de las apuestas ganadas...etc etc?
    No, lo que duele es el fracaso, ya sea dado por seguir un impulso o por hacer caso al razonamiento más pausado. Aunque parezca que el impulso no tenga razon de ser crehible, muchas veces se da por un razonamiento muy veloz sustentado por cientos de experiencias anteriores, lo cual da a entender que lo que hoy tienes que pensar mucho antes de hacer, mañana tal vez lo hagas por impulso.

    Lo que realmente me causa curiosidad es ¿porque tienes tantisimos miedos?
    Porque, no, simplemente te dedicas a aprobechar todo aquello que te sucede,ke no dudo ke esmuchisimo, para mejorar no solo como persona si no la calidad de vida misma y dejas de intentar enjuiciar si lo haces bien o mal?

    Se te hecha de menos peke.
    k.

    ResponderEliminar
  2. Jo crec que el bé i el mal és relatiu, no acostumo ja a jutgar i menys si una cosa està bé o malament, sinó si em convé a mi i als demés.
    Tothom té molta por, jo crec que cada dia en tinc menys, i simplement em plantejo el perquè de les coses, no per por bàsicament, sinó perquè soc així.

    Crec que hauries d'intentar llegir entre línies, o preguntar-me abans d'afirmar, perquè tinc la impresió que no m'estàs entenent...

    En quant a les demés coses que has dit, estic d'acord en general.

    Un petó

    ResponderEliminar
  3. Anónimo5/3/09, 2:36

    Bajo mi punto de vista Aristóteles tenia y tiene, mucha razón, lo que pasa que tendemos a confundir sentimientos... a veces no sabemos si nuestra intuición es realmente eso, o es que hemos aprendido a interiorizar según que respuestas y son automáticas, y no tan "racionales". No se si me explico.. jhum..
    O sea que ante situaciones parecidas/relacionadas, creo que nuestra mente tiende a utilizar recursos antiguos para resolver esas situaciones.

    ¿Que te dice tu intuición? :)

    P.D: Yo quiero votar en tu encuesta del mes de marzo, pero no me gusta ninguna de las 2 opciones.. ni evolución ni autodestrucción.. :P

    ResponderEliminar
  4. Hola! No sé donde se encuentra ese punto medio porque para mi suerte, desgracia, llámalo como quieras, según mi ánimo tiro a la euforia o al deshecho humano. Soy así de inestables, así que me declaro fan de Platón :P . Sólo quería decirte ( estuve divisando tu perfil, sabes que siempre fui un poco marujo ) y vi que ponías shortbus ( soy Bob ) como una de tus pelis preferidas :-), ahora me gustaría pedirte que gastaras unas horas viendo obras de Haneke. Espero que no te angusties demasiado. No es lo mejor que te viene pero... quizá te lleve al fin de tu indecisión :PPPP Un abrazo enorme.

    ResponderEliminar