26/12/08


Nadal.
Turrons, neules, cafés i xerrades normalment poc productives. Mirades carregades de pensaments i noves impressions. Silencis incòmodes. Familiars que ni tan sols coneixes, tots junts en un indret probablement ple d'hipocresia.
I perquè hipocresia?
No adoptem diferents cares, diferents maneres de ser davant de cada persona?
No som, sinó, un conjunt de personalitats, cadascuna adaptada a un entorn concret?
Probablement, se'n diu hipocresia quan la cara que en un moment determinat fas servir no ens fa sentir molt còmodes amb nosaltres mateixos. Però hipocresia en el humans significa, molts cops, adaptació.
Adaptació a les normes, a les circumstàncies.
Pur conformisme.
Segurament més de la meitat dels que som avui en aquest menjador, està desitjant marxar, però l'aparença és un pes molt gros amb el que carregar.
Una presó. No pots sortir d'aqui, i ni tan sols ets encadenat.
Reconec que em fa certa il·lusió veurel's, que se'm dibuixa un lleu somriure al rostre.
I reconec que, tot i estar escribint això, com sempre soc una persona que, tot i poder escapar, té por d'enfrontar-se a les seves pors.
Al cap i a la fi, ho faig per ell, persona que estimo, i ell pels demés, i així continuament.
Un cicle d'apreci i hipocresia.
Irònic que es barregin conceptes tan diferents, un tan encantador, l'altre normalment devastador.
Em dic Irene, tinc 18 anys i porto temps buscant-me a mi mateixa. Em busco en mi i en els altres.
Soc una més, egoista i hipòcrita, però adoro la sinceritat.


Navidad.
Turrones, barquillos, cafés y charlas normalmente poco productivas. Miradas cargadas de pensamientos y nuevas impresiones. Silencios incómodos. Familiares que ni siquiera conoces, todos juntos en un lugar probablemente lleno de hipocresía.
¿Y porqué que hipocresía?
¿No adoptamos diferentes caras, diferentes maneras de ser ante cada persona?
¿No somos, sino, un conjunto de personalidades, cada una adaptada a un entorno concreto?
Probablemente, se llama hipocresía cuando la cara que en un momento determinado utilizas no nos hace sentir muy cómodos con nosotros mismos. Pero hipocresía en humanos significa, muchas veces, adaptación.
Adaptación a las normas, a las circunstancias.
Puro conformismo.
Seguramente más de la mitad de los que estamos hoy en este comedor, está deseando irse, pero la apariencia es un peso muy grande con el que cargar.
Una cárcel. No puedes salir de aquí, y ni siquiera estás encadenado.
Reconozco que me hace cierta ilusión verlos, que se me dibuja una leve sonrisa en el rostro.
Y reconozco que, a pesar de estar escribiendo esto, como siempre soy una persona que, a pesar de poder escapar, tiene miedo de enfrentarse a sus miedos.
Al fin y al cabo, lo hago por él, persona que quiero, y él por los demás, y así continuamente.
Un ciclo de aprecio y hipocresía.
Irónico que se mezclen conceptos tan diferentes, uno tan encantador, el otro normalmente devastador.
Me llamo Irene, tengo 18 años y llevo tiempo buscándome a mí misma. Me busco en mí y en los demás.
Soy una más, egoísta e hipócrita, pero adoro la sinceridad.


7 comentarios:

  1. La navidad, quien cree realmente en la navidad? Yo creo que a estas alturas casi todo el mundo sabe que la historia de Jesús es simplemente un cuento, que se hacen regalos para alimentar el capitalismo, etc. La gente no es idiota, imagino que ya son conscientes de eso, sin embargo la tradición continua.. Porque? Tal vez algunos la respetan porque gracias a eso tienen vacaciones, otros lo utilizan como excusa para poder ver a su familia y es que prácticamente la gente queda mas bien poco con sus familiares.
    Cuando pienso en navidad a veces imagino una abuela que no sabe nada de sus nietos o de sus hijos, algo que a construido y no sabe como a crecido, y que lo único que espera es a que llegue la navidad para conocer un poco mas a sus seres queridos. Y por eso siento que es una época especial, y que quiero respetar, porque algún día seguramente esa abuela seré yo.

    ResponderEliminar
  2. En mi opinión, hipocresía es una palabra difícil de entender. En cierto modo forma parte de nosotros, como bien tu dices es una manera de adaptarnos, pero insisto, forma parte de nosotros, somos así, y mirándolo desde esta perspectiva, ser hipócrita no es ser sincero? Porque aunque digamos algo que no pensamos, seguimos siendo nosotros, siguen siendo nuestras palabras, nuestra manera de actuar ante ciertas circunstancias, es decir, aun siendo hipócritas nos mostramos francamente como somos, y ser franco es ser sincero.
    Como siempre digo; es todo tan complicado...

    ResponderEliminar
  3. Seré dels que m'apunto al carro dels que no celebren el nadal, però si que l'aprofiten. No pas per fer vacances, sobretot aquest any que hai treballat la nit de nadal, el dia de nadal i encara sense saber si treballaré la nit de cap d'any...
    Aprofito com diuen per aquí dalt per veure la família, a la si veig poc, no és per pocs vincles, sinó per situacions laborals poc propícies per alimentar els vincles familiars... Aquest any ni tan sols he pogut anar al "classic" dinar de nadal amb la familia, així de de nadal, ben poc... Una postal que m'he enviat jo mateix des de la feina per la gràcia de rebre'n una i una cistella cortesía de l'empresa, un detall...
    Hipocresía? En tot cas aquesta és la disfressa dels quí fan negoci aprofitant aquestes situacions familiars i d'altres situacions, sense més objectiu que fer més i més diners, sense cap altre pensament...
    Però fet i fet, les persones ens "contagiem" els estats d'ànim d'una manera increible, i sense creure-hi, ets capaç de desitjar el "bon nadal" a tot aquell quí et trobes pel carrer quan vas a comprar el pà...
    Hipocresía? Crec que el que has dit d'adaptació és una bona definició...

    ResponderEliminar
  4. Anónimo2/1/09, 1:52

    La hipocresia no es l'adaptació a unas circumstancies. Es la mentira directe i flagrant transformada per tal de confondre o enganyar.
    Ets hipocrita quan davant d'algu que no et cau bè fas bona cara. Quan l'hi dius a algu: ets l'ostia i després per d'arrera la o el critiques.

    L'adaptació social es sols això. Una mascara que om fa servir per diferens situacions. No es el mateix estar envoltat de familiars que estar envoltat d'amics que estar envoltat d'extranys.

    Son rols que una mateixa personalitat pot adaptar. Igual que no som iguals en una festa d'etiqueta que en una situació de risc. Inclus quan estem a prop d'algu que ens agrada i els nervis guanyen al sentit comú, o la ilusió a la prudencia.
    Tot esser huma es Ego+sircumstancies. L'ipocrita es aquell que maquilla es el Ego per tal d'eganyar a la resta de gent. No aquell que intenta adaptarse a les circumstancies enfnant-les tal com es.
    O al menys es el que penso.

    k.

    ResponderEliminar
  5. Anónimo9/1/09, 2:12

    Con el tema de la Navidad coincido plenamente con Carles, es tiempo para estar con la familia (y no hablo de hacer el paripé con gente a la que no conoces o no te cae bien) asi que no le voy a dar más vueltas.

    Sobre la hipocresía, antes de decir nada, vamos a aclarar lo que significa exáctamente la palabra:
    "Fingimiento de cualidades o sentimientos contrarios a los que verdaderamente se tienen o experimentan."
    Personalmente, me parece más algo derivado de la cobardía que de supervivencia, porque veo su base en el evitar un enfrentamiento para el que si hay motivos y encima pretender quedar bien.
    La verdad es que, algo como el ir a una cena por compromiso, no lo catalogaría como hipócrita. Otra cosa es que uno se dedique a ir de majo con asistentes a los que no puede ver ni en pintura.

    Y Bely, la gente si es idiota, y yo el primero.

    ResponderEliminar
  6. Tus pensamientos me resultan motivantes y eso ya debería ser más que bien valorado, independientemente que partamos por mayores o menores grados de acuerdo. Más que afirmar algo categóricamente, diré que con los años he aprendido a ver que el espíritu humano es demasiado diverso como para arriesgar generalidades, y que lo que más importa que tenga sentido para el sujeto de la acción. En mi caso particular, prefiero quedarme con el significado que se produce entre "navidad" y "natividad" como "nacimiento" o "renacimiento" de lo que sea: ideas, proyectos, esfuerzos, lazos sociales.. lo que sea. Es más importante "renovar" que discutir la sustancia del concepto, es más pragmático que sintáctico (y pragmático, como liberal, no tienen por qué ser vistas como malas palabras).

    Respecto a la hipocresía, no termino de ver dónde está la verdad que supuestamente camouflamos. A fin de cuentas, una ficción lleva a la otra y la cadena de ficciones terminan produciendo efectos de verdad sobre los que nosotros orientamos nuestros actos. Un tal H. Goffman escribió hace muchos años que, en última instancia, nuestra identidad era como un personaje que actúa escenas de un teatro. Podría ser así; en todo caso, y más que discutir la verdad de esa idea, prefiero enfocar en que es mucho más importante ser uno mismo el protagonista de nuestra propia cicunstancia, y no tener que actuar un libreto escrito por otro que no sea yo mismo.

    Y si juntamos las dos cosas -"nacer" o "renacer" y efectos de verdad- vemos que lo importante termina siendo la apertura o reciclado de sentidos propios, por un lado, y la afirmación de Uno por sobre el extrañamiento que produce todo eso de lo que habla mi amiga Irene.

    Saludos desde Pellegrini, Argentina.

    ResponderEliminar
  7. yo por mi parte en relación a lo que se ha escrito,coincido con alguno de vosotros, no creo que lo dicho sea en referencia a la navidad si no a la hipocresía, mencionar la navidad para tratar la hipocresía realmente es muy acertado, a muchos nos toca adoptar un papel un rol que si, seguimos siendo nosotros pero no es sincero, es una mascara que nos obligamos a tomar por las circunstancias y por que es lo que se espera de nosotros en unos días señalados como en este caso es la navidad.

    en mi opinión, la hipocresía es algo que aunque odio pues me considero una persona sincera y que no le gusta regalar una sonrisa o dar una razón inmerecida, admito que en ocasiones y por circunstancias ajenas a mi directamente me ha tocado ser hipócrita, a disfrutar sin disfrutar, a reír mientras maldigo por dentro...

    la vida y el mundo en el que vivimos es sin duda un mundo de hipocresía, el problema esta que no se hace uso como en los caso que se han mencionado si no que ya es un estilo de vida algo necesario en la forma de ser de los individuos que hay hecho de eso su propia verdad.

    realmente sacamos algo de sonreír a alguien que no lo merece o decir un te quiero a alguien que no quieres?

    yo creo que no, ya que lo que un día empieza con hipocresía se convierte a corto plazo en ocasiones en mentiras que a la larga forman parte de la verdad que algunos se han inventado y creído.

    en definitiva, la hipocresía es mala pero necesario.

    ResponderEliminar